Najnowsze orzeczenia Sądu Najwyższego Izby Karnej

W ostatnich dniach Izba Karna Sądu Najwyższego wydała uchwałę w składzie 7 sędziów SN w odniesieniu do art. 168b kodeksu postępowania karnego:

Data orzeczenia SN: 28 czerwca 2018 r.

Pytanie: „Czy użyte w art. 168b k.p.k. sformułowanie >>innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej<< obejmuje swoim zakresem wszystkie przestępstwa ścigane z urzędu lub przestępstwa skarbowe czy wyłącznie przestępstwa, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz.U. z 2016 r., poz. 1782 t.j.)?​”

Uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r.

​„Użyte w art. 168b k.p.k. sformułowanie „innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej” obejmuje swoim zakresem wyłącznie te przestępstwa, co do których sąd może wyrazić zgodę na zarządzenie kontroli operacyjnej, w tym te, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990r. o Policji (Dz. U. z 2017 r., poz. 2067 t. j. ze zm.).”

Warto też zauważyć kolejne orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2018 r., odnoszące się do oczywistych omyłek pisarskich.

Pytanie do Sądu Najwyższego „Czy za "oczywistą omyłkę pisarską" w rozumieniu art. 105 § 1 k.p.k. może zostać uznane uchybienie polegające na zawartej w wyroku rozbieżności w zapisie cyfrowym i słownym rozstrzygnięcia o karze (innym środku reakcji prawnokarnej)?​”.

Uchwałą Sąd Najwyższy w składzie 7 sędziów orzekł, że „​W trybie sprostowania oczywistej omyłki pisarskiej (art. 105 § 1 k.p.k.) może zostać usunięte uchybienie w wyroku, które polega na rozbieżnym – w zapisie cyfrowym i słownym – rozstrzygnięciu o karze (innym środku reakcji prawnokarnej). Omyłka pisarska może być uznana za oczywistą, jeżeli po dokonaniu przez sąd analizy treści wyroku, przy uwzględnieniu kwalifikacji prawnej przypisanego przestępstwa, podstaw skazania i wymiaru kary, zostanie ustalone, że tylko jeden z rozbieżnych  sposobów wyrażenia kary (innego środka reakcji prawnokarnej) odzwierciedla wymiar kary (innego środka reakcji prawnokarnej), który był  możliwy do orzeczenia na podstawie wskazanych przepisów prawa.”.